ಡಿ.ಸಿ.ಪ್ರಕಾಶ್
ಹಬ್ಬಗಳು ಕೇವಲ ನೃತ್ಯ, ಮೋಜು ಮತ್ತು ಆಚರಣೆಯಲ್ಲ; ಬದಲಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸೇವಿಸಿ.. ಧರಿಸಿ.. ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿ ಸಮಯವನ್ನು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಕಳೆಯುವುದು, ಸಂಬಂಧಿಕರೊಂದಿಗಿನ ಬೆಸೆಯುವುದು, ಬಡವರಿಗೆ ಮತ್ತು ನಿರ್ಗತಿಕರಿಗೆ ದಾನ ಮಾಡಿ ಆ ಮೂಲಕ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು, ದೇವರನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುವಂತಹ ಒಳ್ಳೆಯ ವಿಷಯಗಳೇ ಹಬ್ಬದ ಸಂಕೇತಗಳಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಹಜ್ಜ್ ದಿನದಂದು ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ನಂತರ, ಮೇಕೆ, ಹಸು ಅಥವಾ ಒಂಟೆ ಈ ಪ್ರಾಣಿಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದನ್ನು ದೇವರಿಗೆ ಬಲಿ ಕೊಟ್ಟು, ಸಂಬಂಧಿಕರು ಮತ್ತು ಬಡವರಿಗೆ ಹಂಚುತ್ತಾರೆ. ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಂಪದ್ಭರಿತರಾಗಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನ್ನ ಜೀವಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಮೆಕ್ಕಾದಲ್ಲಿರುವ ಕಾಬಾಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ಹಜ್ ಯಾತ್ರೆ ಕೈಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಈ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಏಕೆ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ನೋಡಿದಾಗ, ಇತಿಹಾಸವು ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, ನಮಗೆ ತ್ಯಾಗದ ಜೀವನವನ್ನು ಪಾಠವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟುಹೋದ ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂ (ಸ) ಅವರ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.
ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹೀಂ (ಸ) ತಮ್ಮ ಮಗ ಇಸ್ಮಾಯಿಲ್ (ಸ) ರನ್ನು ಬಲಿಕೊಡುವ ಕನಸನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ. ಇದು ದೇವರ ಆಜ್ಞೆ ಎಂದು ಅರಿತುಕೊಂಡ ಅವರು ತನ್ನ ಕನಸನ್ನು ತನ್ನ ಮಗನಿಗೆ ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರವಾದಿ ಇಸ್ಮಾಯಿಲ್ (ಸ) ಕೂಡ ದೇವರ ಆಜ್ಞೆಯಾಗಿದ್ದರಿಂದ ‘ನಾನು ಸಿದ್ಧ’ ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಂಡು ದೊಡ್ಡ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಲು ಧೈರ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅದೇ ರೀತಿ, ಧು ಅಲ್-ಹಿಜ್ಜಾ ತಿಂಗಳ ಹತ್ತನೇ ದಿನದಂದು, ಅವರು ತನ್ನ ಮಗನ ಶಿರಚ್ಛೇದ ಮಾಡಲು ಚಾಕುವನ್ನು ಹರಿತಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹರಿತವಾದ ಚಾಕು ಕತ್ತರಿಸಲು ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತದೆ. ಕೊನೆಯ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ಮಗನ ಬದಲಿಗೆ ಒಂದು ಮೇಕೆಯನ್ನು ಕತ್ತರಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿ, ದೇವರು ಅವರನ್ನು ಆಶೀರ್ವಾದಿಸಿ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ, ಅವರ ತ್ಯಾಗವನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಲು, ಶ್ರೀಮಂತ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಆ ದಿನದಂದು ಕುರಿ, ಹಸು ಅಥವಾ ಒಂಟೆ ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದನ್ನು ಬಲಿ ನೀಡಿ ಹಂಚುತ್ತಾರೆ. ದೇವರ ಆಜ್ಞೆಗೆ ವಿಧೇಯರಾಗಿ ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂ (ಸ) ತನ್ನ ಮಗನನ್ನು ಬಲಿ ನೀಡಲು ಮುಂದೆ ಬಂದಂತೆ, ಈ ದಿನದಂದು ದೇವರಿಗೆ ಕುರಿಯನ್ನು ಬಲಿ ಕೊಡುವವನು ಅಂತಹ ತ್ಯಾಗದ ಮೂಲವಾಗಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ದೇವರಿಗಾಗಿ ನಾನು ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧನಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬ ತ್ಯಾಗದ ಭಾವನೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವುದು ಇದರ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿದೆ.
ದೇವರು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಅವುಗಳ ಮಾಂಸವು ಅಲ್ಲಾಹನನ್ನು ತಲುಪುವುದಿಲ್ಲ, ಅವುಗಳ ರಕ್ತವೂ ಅಲ್ಲಾಹನನ್ನು ತಲುಪುವುದಿಲ್ಲ; ನಿಮ್ಮ ಧರ್ಮನಿಷ್ಠೆಯೇ ಅವನನ್ನು ತಲುಪುತ್ತದೆ. (ಕುರಾನ್ 22:37) ನಾವು ವಧಿಸಿ ಬಲಿ ನೀಡುವ ಪ್ರಾಣಿಯು ಕೊರತೆಯಿಂದ ಕೂಡಿರಬಾರದು. ವಧಿಸಿ ಬಲಿಕೊಡಲಾಗುವ ಪ್ರಾಣಿಯು ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಕೂಡಿರಬಾರದು, ಗಾಯಗೊಂಡಿರಬಾರದು, ಗರ್ಭಿಣಿಯಾಗಿರಬಾರದು ಅಥವಾ ಯಾವುದೇ ಹಾನಿಗೊಳಗಾದ ದೇಹದ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರಬಾರದು ಎಂಬುದು ಅದರ ಷರತ್ತಾಗಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ, ನಾವು ದೇವರಿಗೆ ಮಾಡುವ ಆರಾಧನೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಕರ್ತವ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಏನೋ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದಿಲ್ಲದೇ ಇಸ್ಲಾಂ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ದೇವರು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ನೀವು ಪ್ರೀತಿಸುವ ವಸ್ತುಗಳಿಂದ (ಅಲ್ಲಾಹನ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ) ಖರ್ಚು ಮಾಡುವವರೆಗೆ ನೀವು ಪುಣ್ಯವನ್ನು ಗಳಿಸಲಾರಿರಿ. ನೀವು ಏನು ಖರ್ಚು ಮಾಡಿದರೂ ಅಲ್ಲಾಹನಿಗೆ ಅದು ತಿಳಿದಿರುತ್ತದೆ. (ಕುರಾನ್ 3:92) ನಂತರ ನಾವು ವಧಿಸಿದ ಪ್ರಾಣಿಯ ಮಾಂಸವನ್ನು ಮೂರು ಭಾಗಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿ, ಮೂರನೇ ಒಂದು ಭಾಗವನ್ನು ಬಡವರಿಗೆ ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದು ಭಾಗವನ್ನು ಸಂಬಂಧಿಕರಿಗೆ ನೀಡಬೇಕು. ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಚರ್ಮವನ್ನು ಮಾರಾಟ ಮಾಡಿ ಬಂದ ಹಣವನ್ನು ಬಡವರಿಗೆ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು.
ಇದುವೇ ಹಜ್ ಹಬ್ಬದ ಸಾರಾಂಶ. ಆದರೆ, ಇದು ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ತಪ್ಪದೇ ನಡೆಸುವ ಆಚರಣೆಯಲ್ಲ. ಇದು ತ್ಯಾಗದ ಮನೋಭಾವವನ್ನು ನೆನಪಿಸುವ ಹಬ್ಬವಾಗಿದೆ. ನಾವು ಏನಾದರೂ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ್ದೇವೆಯೇ?
ಹೌದು, ನಾವೆಲ್ಲರೂ ತ್ಯಾಗಿಗಳೇ. ಆದರೆ, ಆ ತ್ಯಾಗವು ಯಾವುದಕ್ಕಾಗಿ ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ. ಹಣಕ್ಕಾಗಿ ನಾವು ಏನನ್ನೂ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ನಮ್ಮ ಆಸೆಗಳಿಗಾಗಿ ಜೀವನವನ್ನು ತ್ಯಾಗ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಇಂತಹದ್ದು ತ್ಯಾಗವಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ, ಇತರರಿಗಾಗಿ ಮತ್ತು ನಮ್ಮನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿ ಪೋಷಿಸುವ ದೇವರ ಸಲುವಾಗಿ ಮಾಡಲಾಗುವ ತ್ಯಾಗವೇ ಶ್ರೇಷ್ಠವಾದದ್ದು. ಅವರಿಗಾಗಿ ನಾವು ಮಾಡುವ ಸಮರ್ಪಣೆಯೇ ದೊಡ್ಡ ತ್ಯಾಗವಾಗಿದೆ. ಇದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸುಲಭವಾಗಿ ಸಿಗುವುದಲ್ಲ. ಇಂತಹ ಗುಣವು ನಿರಂತರ ಅಭ್ಯಾಸದ ಮೂಲಕ, ದೇವರ ಆಜ್ಞೆಗಳನ್ನು ಪಾಲಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತು ದೇವರ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿ ಬದುಕುವ ಮೂಲಕ ಪಡೆಯಬಹುದಾದ ಅಪರೂಪದ ಗುಣವಾಗಿದೆ.
ಇಂತಹ ಗುಣಗಳೇ ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂ ಅವರ ಸಂತತಿಯನ್ನು ಅಂತಹ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಕೊಂಡೊಯ್ದವು. ಆದ್ದರಿಂದ, ಅವರ ಜೀವನವು ನಮಗೆ ತರಬೇತಿ ಕೊಠಡಿಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂ (ಸ) ಅವರ ಜೀವನವು ತ್ಯಾಗದಿಂದ ತುಂಬಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ದೇವರು ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂ (ಸ) ಅವರನ್ನು ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನನ್ನಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡನೆಂದು ಕುರಾನ್‌ನಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.
ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂ ಅವರ ತಂದೆ ಆಜರ್ ಪ್ರಧಾನ ಅರ್ಚಕರಾಗಿದ್ದರು. ವಿಗ್ರಹಗಳನ್ನು ಕೆತ್ತಿ ಪೂಜಿಸುವುದು ಅವರ ವೃತ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು. ಮಗ ಇಬ್ರಾಹಿಂಗೆ ಇದರಲ್ಲಿ ಒಪ್ಪಿಗೆಯಿಲ್ಲ. ತಂದೆ ಮತ್ತು ಮಗನ ನಡುವಿನ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯವು ನೀತಿ ಸಂಘರ್ಷದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂ ಅವರು ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ತಂದೆ, ಕುಟುಂಬ ಸಂಬಂಧಗಳು, ಊರಿನ ಸಂಬಂಧಗಳು, ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತು ಹಾಗೂ ಸೌಕರ್ಯಗಳು ಎಲ್ಲವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ ಸತ್ಯದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಉದಾತ್ತ ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಒಬ್ಬನೇ ದೇವರು ಎಂಬ ತತ್ವವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ ಹೋರಾಟಗಾರನಾಗಿ ಅವರ ದೀರ್ಘ ಪ್ರಯಾಣ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ. ತರ್ಕಬದ್ಧ ಪ್ರಚಾರ ತೀವ್ರ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹರಡುತ್ತದೆ. ವಿರೋಧದ ಅಲೆಗಳು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಏಳುತ್ತವೆ. ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂ ಅವರನ್ನು ಪ್ರತಿರೋಧದ ಶಿಖರವಾಗಿ ರಾಜ ನಿಮ್ರೋಡ್ ಮುಂದೆ ತರಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇಬ್ರಾಹಿಂ ದೇವರ ಕಾರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಆಹ್ವಾನ ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಇದನ್ನು ಸಹಿಸದ ನಿಮ್ರೋಡ್ ಕೋಪಗೊಂಡು ಬೆಂಕಿಯ ಗುಂಡಿಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿ, ಇಬ್ರಾಹಿಂನನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿ ಎಸೆದು ಸುಟ್ಟುಹಾಕಿ ಎಂದು ಆದೇಶಿಸಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇದನ್ನು ನೋಡಿ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಹೆದರದ ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂ ಅವರ ಅಚಲ ನಂಬಿಕೆಯಲ್ಲಿ ದೃಢವಾಗಿ ನಿಂತು, ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅವರನ್ನು ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಎಸೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ತಣ್ಣಗಾಗಲು ಆದೇಶಿಸುವ ಮೂಲಕ ದೇವರು ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂ ಅವರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿಸುತ್ತಾನೆ.
ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದಲ್ಲಿ ಇಸ್ಮಾಯಿಲ್ ಎಂಬ ಮಗನು ಜನಿಸುತ್ತಾನೆ. ದೇವರು ತನ್ನ ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂನನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತಾನೆ. ಅದರಂತೆ, ದೇವರು ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂಗೆ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ಮಗು ಇಸ್ಮಾಯಿಲ್ ಅವರನ್ನು ಮಾನವ ಸಂಪರ್ಕವಿಲ್ಲದ ವಿಶಾಲವಾದ ಅರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಬಿಡಲು ಆದೇಶಿಸುತ್ತಾನೆ. ಏಕೆ, ಯಾವ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂ ಅವರಿಂದ ಅಥವಾ ಅವರ ಪತ್ನಿಯಿಂದ ಉದ್ಭವಿಸಲಿಲ್ಲ. ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಗನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ದೇವರ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು ನೆರವೇರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಿರಂತರವಾಗಿದ್ದ ದೈವಿಕ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯದು ಅವರ ಮಗನನ್ನು ವಧಿಸುವ ದೈವಿಕ ಆಜ್ಞೆಯಾಗಿತ್ತು. ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ, ತನ್ನ ಜೀವನದ ಎಲ್ಲಾ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ದೃಢನಿಶ್ಚಯದಿಂದ ಜಯಿಸಲು ಮಾಡಿದ ತ್ಯಾಗಕ್ಕೆ ಪವಿತ್ರ ಕುರಾನ್‌ನಲ್ಲಿ ದೇವರು ಸಾಕ್ಷಿ ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ. ಇಬ್ರಾಹೀಮರನ್ನು ಅವರ ಪ್ರಭು ಕೆಲವು ವಿಷಯಗಳಿಂದ ಹೇಗೆ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದನೆಂದು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ. ಆದರೂ ಅವರು ಅವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕರಗತ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ನಂತರ ದೇವರು, “ನಾನು ನಿಮಗೆ ದಯಪಾಲಿಸಿದ ನನ್ನ ಅನುಗ್ರಹವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಲೋಕದ ಜನಾಂಗಗಳಿಗಿಂತ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಏರಿಸಿದೆ” ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ (ಕುರಾನ್ 2:124)
ಒಡನಾಡಿಗಳೇ, ಈ ತ್ಯಾಗದ ದಿನವನ್ನು ನಮ್ಮ ಜೀವನದುದ್ದಕ್ಕೂ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಶುಭ ದಿನದಂದು ಪ್ರವಾದಿ ಇಬ್ರಾಹಿಂ (ಸ) ಅವರನ್ನು ನಮ್ಮ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕರನ್ನಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳೋಣ. ತ್ಯಾಗದಿಂದ ಬದುಕೋಣ. ದೇವರ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯೋಣ. ಹ್ಯಾಪಿ ಬಕ್ರೀದ್.
